Nie muszę nic musieć, czyli urlopowe dolce far niente

Należycie do entuzjastów urlopu w takim wydaniu?

Czyż nie bosko?
Hotelowe luksusy, marmury, złote klamki, baseny z podgrzewaną wodą, restauracje z kelnerami w białych rękawiczkach, limuzyny - szał ciał i uprzęży.

Sęk w tym, że ani Ony ani ja nie jesteśmy wielbicielami ani tego szału, ani uprzęży tym bardziej;)

Nie wysmażałam się zatem na egzotycznych plażach pozwalając, by inni plażowicze siedzieli mi bez mała na głowie.

Nie noszono mnie w lektyce zapobiegając memu przemęczaniu się przy przemierzaniu kilometrów w celach turystyczno-poznawczych.

Nie karmiono nas homarami, żabami, foie gras ani innymi delikatesami.

Nie występowałam w charakterze wymuskanej księżniczki wachlowanej przed upałem.

Nie spędzałam nocy na tańcach w ekskluzywnych miejscach dorabiając się odcisków w podobnym temu obuwiu:

Rzekłabym za to, że było wręcz przeciwnie.
Było z cyklu "Sielsko_Przaśnie_Swojsko_Święty_Spokój_i_Tylko_We_Dwoje".

Nawet Kota została w domu sama w charakterze kociej sieroty pod opieką sprawdzonych catsitterów;)

Wyspaliśmy się za wszystkie czasy - wstecz, aktualnie i na zapas chyba też.
Dobrowolnie poddaliśmy się komputerowo-telewizyjno-telefonicznemu detoksowi.
Co niektórzy niezupełnie już dobrowolnie dali się pokąsać końskim muchom, komarom i innemu latającemu badziewiu, ale co tam.

A jeśli dodam do tego, że właścicielka domu, gdzie wynajęliśmy pokój dysponowała całą futrzaną rodziną dającą się łaskawie podziwiać podczas sjesty,

to można mieć pewność, że urlopowy wypad zostaje zaliczony do kategorii "superudane" :D


Czego i Wam życzę, jeśli planujecie rozkoszne nieróbstwo:)